Wakuliński, Stanisław

Stanisław Wakuliński, urodził się 7 stycznia 1923 r. w Pobirkach koło Siemiatycz w rodzinie Marii z domu Marczuk i Jana Wakulińskich. Ojciec był z zawodu cieślą. W 1932 r. rodzina przeprowadza się do Białowieży. Tu ukończył szkołę podstawową, a następnie uczęszczał do gimnazjum pedagogicznego w Hajnówce. W Białowieży przebywa do 1944 r. Pod koniec II wojny światowej , w 1944 r., zaciągnął się w szeregi II Armii Wojska Polskiego. Po zakończeniu działań wojennych przyjechał do Białegostoku z nadzieją rozpoczęcia edukacji artystycznej. W latach 1945 – 1950 uczęszczał na Wydział Rzeźby Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Gdańsku z siedzibą w Sopocie. Naukę pobierał w pracowni prof. Mariana Wnuka i prof. Stanisława Horno – Popławskiego. W 1950 r., po uzyskaniu absolutorium, wraz z żoną i córką wyjechał do miejscowości Sierpc, gdzie przez kilka miesięcy pracował jako referent gospodarczy w spółdzielni pracy. W 1951 r. przybywa do Białegostoku. Realizował liczne zamówienia na tablice, plakiety i medale. W tym też roku został przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1951 r. pracował w Liceum Sztuk Plastycznych w Białymstoku przy ul. Kilińskiego. Pracuje tam do 1959 r. do momentu przeniesienia liceum do Supraśla. Prowadził zajęcia z rzeźby, rysunku i kompozycji. W 1952 r. objął funkcję plastyka w Zakładzie Anatomii Prawidłowej Człowieka w ówczesnej Akademii Medycznej w Białymstoku, którym kierował prof. Tadeusz Dzierżykraj – Rogalski. Pracował tu 41 lat, do przejścia na emeryturę w roku 1993. Wykonał wiele medali i rzeźb na zamówienie władz Akademii oraz mnóstwo pomocy naukowych, m.in. gipsowe modele organów, tablice i wykresy. Pierwsza jego pracownia mieściła się w byłej pralni przy ul. Piasta 2. Około 1955 r. artyście udało się uzyskać zgodę na zaadaptowanie tzw. baszty (dawnej studni) w ogrodzeniu Pałacu Branickich. W 1962 r. przenosi się do specjalnie zaprojektowanej i wybudowanej pracowni przy ul. Proletariackiej, w której pracuje do dziś. W latach sześćdziesiątych był kuratorem pięciu plenerów dla młodych rzeźbiarzy w Lipsku nad Biebrzą. Dla tego miasta wykonał pomnik oraz kilka rzeźb wolnostojących i tzw. drogowskazów w drewnie i kamieniu. W latach 1973 – 1974, kiedy Muzeum Wojska przeniosło się do nowej siedziby przy ul. Kilińskiego 7, Stanisław Wakuliński wykonał aranżację wystawy stałej, którą opracował i wykonał wraz z synem Janem. W latach siedemdziesiątych zaprojektował i wykonał główny ołtarz, a także ołtarze boczne, konfesjonały, chrzcielnicę, zworniki sufitowe oraz żyrandol do kościoła Najświętszego Serca Jezusa przy ul. Traugutta. Jego dziełem są ołtarze główne w kościołach: św. Jadwigi Śląskiej w Łojach, św. Stanisława w Białaszewie oraz w kościele w Braniewie, w diecezji warmińsko – mazurskiej. Prace pomnikowe Wakulińskiego znalazły się w wielu miejscach naszego województwa m.in. w Łapach, Ełku, Kolnie, Mońkach, Sejnach, Lipsku, Grabówce, Wysokiem Mazowieckiem, Płonce Kościelnej. Stanisław Wakuliński jest autorem wielu tablic upamiętniających miejsca straceń, projektów sztandarów, medali jubileuszowych, wystrojów wnętrz izb pamięci. Specjalizował się w wykonaniu masek - odcisków twarzy, będących bardzo wiernymi portretami, zapisującymi nawet najdrobniejsze detale.