Mediateka CLZ
Kontrast:brightness_6
Czcionka: A A+ A++

Historia mówiona

Wspomnienia, pamięć i doświadczenie to jedne z najcenniejszych darów jakie starsze pokolenie może przekazać młodszemu. W Mediatece CLZ gromadzimy cenne relacje świadków historii, opracowujemy je i udostępniamy.

Wywiady są nagrywane metodą narracyjno-biograficzną, która zakłada rejestrację swobodnej wypowiedzi świadka o całym jego życiu. Tego typu narracja uwzględnia subiektywną perspektywę takich zagadnień jak: kultura lokalna, etniczność, tradycja i obyczaje, religii czy tożsamość. Zarejestrowane w ten sposób historie są niepowtarzalne, inne dla każdej osoby. Dzięki temu pozwalają poznać indywidualne spojrzenie osób, które na własne oczy widziały okres dwudziestolecia międzywojennego, II wojny światowej, początki PRL-u.

Cały czas poszukujemy „świadków historii” – osób, które spędziły w Białymstoku ostatnich 60, 70 i więcej lat oraz chciałyby opowiedzieć nam historię swojego życia, opisać ważne wydarzenia tak jak je pamiętają. Jeżeli jesteś taką osobą lub znasz kogoś, kto zechciałby opowiedzieć swoją historię, skontaktuj się z BOK/CLZ.

arrow_back

Bilewicz, Wilhelm

Wilhelm Bilewicz, rotmistrz, urodził się 24 sierpnia 1916 r., w majątku Filipowszczyzna (przed wojną, gmina Hołubicze, województwo wileńskie) w rodzinie Emilii z domu Perchorowicz i Jana Bilewiczów herbu Korab. Ojciec był dzierżawcą majątku. Do wybuchu II wojny rodzina przenosiła się dwa razy: do majątku w Bobrowszczyźnie i do majątku w Grochowie. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Bobrowszczyźnie, następnie do szkoły średniej w Głębokim (dawne woj. wileńskie). W 1937 r. zostaje powołany do wojska do 3 Pułku Strzelców Konnych w Wołkowysku. Tam zastała go wojna. Wraz z 3 pułkiem walczył m.in. pod Śniadowem, Grodziskiem, Truszkami, Grabowem Szlacheckim. 6 października 1939 r. pod Kalinowym Dołem dostaje się do niewoli niemieckiej. Początkowo osadzony w Stalagu III A w Luckenwalde w Brandenburgi. Około 1941 r. został przewieziony do Stalagu I A w Prusach Wschodnich k. Królewca. Ojciec był dzierżawcą majątku Filipowszczyzna. Od 1945 r. mieszka w Białymstoku. W tym samym roku rozpoczął pracę w Punkcie Dożywiania i Informacji na Dworcu Głównym w Białymstoku. Punkt był zorganizowany przez Wojewódzki Oddział Państwowego Urzędu Repatriacyjnego w Białymstoku. Od 1946 r. pracował w Okręgowym Przedsiębiorstwie Rozpowszechniania Filmów. Pracował tam do emerytury na którą przeszedł w 1984. Ważniejsze tytuły i odznaczenia: Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. , Honorowe Członkostwo Stowarzyszenia Rodzin Ziemi Wołkowyskiej w Gdańsku. Należy m.in. do Związku Kombatantów Rzeczpospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych.