Mediateka CLZ
Kontrast:brightness_6
Czcionka: A A+ A++

Historia mówiona

Wspomnienia, pamięć i doświadczenie to jedne z najcenniejszych darów jakie starsze pokolenie może przekazać młodszemu. W Mediatece CLZ gromadzimy cenne relacje świadków historii, opracowujemy je i udostępniamy.

Wywiady są nagrywane metodą narracyjno-biograficzną, która zakłada rejestrację swobodnej wypowiedzi świadka o całym jego życiu. Tego typu narracja uwzględnia subiektywną perspektywę takich zagadnień jak: kultura lokalna, etniczność, tradycja i obyczaje, religii czy tożsamość. Zarejestrowane w ten sposób historie są niepowtarzalne, inne dla każdej osoby. Dzięki temu pozwalają poznać indywidualne spojrzenie osób, które na własne oczy widziały okres dwudziestolecia międzywojennego, II wojny światowej, początki PRL-u.

Cały czas poszukujemy „świadków historii” – osób, które spędziły w Białymstoku ostatnich 60, 70 i więcej lat oraz chciałyby opowiedzieć nam historię swojego życia, opisać ważne wydarzenia tak jak je pamiętają. Jeżeli jesteś taką osobą lub znasz kogoś, kto zechciałby opowiedzieć swoją historię, skontaktuj się z BOK/CLZ.

arrow_back

Białostoccy esperantyści

Projekt zainicjowany w 2012 r., którego celem jest przybliżenie działalności i sylwetek białostockich esperantystów skupionych w Białostockim Towarzystwie Esperantystów oraz innych organizacjach esperanckich. Dzięki nagraniom dowiadujemy się o korzyściach płynących z „bycia esperantystą”, motywach, które skłoniły nagrywane osoby do nauki esperanto, egzotycznych podróżach i przyjaźniach, jakie zawarli dzięki znajomości języka uniwersalnego. W wywiadach znajdziemy również refleksje nagrywanych osób na temat 94. Światowego Kongresu Esperanto, który odbył się w 2009 roku w Białymstoku oraz współczesnej kondycji języka esperanto. Wywiady zainteresują każdego, kto kiedykolwiek uczył się jakiegoś języka obcego. Prezentowany materiał może też okazać się pomocny w refleksji, a może także pracach badawczych nad fenomenem esperanto oraz białostockim ruchem esperanckim. Nagrania ilustrowane są zdjęciami z domowych archiwów esperantystów.