Polecki, Adolf
Adolf Polecki, urodził się 31 stycznia 1925 r. w Starosielcach, w rodzinie Aleksandry (z domu Fiodorowej) i Feliksa Poleckich. Ojciec z zawodu był kolejarzem. Adolf ukończył szkołę powszechną w Starosielcach. W czasach szkolnych należał do młodzieżowych organizacji patriotycznych – Zuchy i Orlęta. Latem 1939 r. przeszedł w obozie w Grandziczach (pod Grodnem) przeszkolenie w ramach Przysposobienia Wojskowego. W czasie okupacji hitlerowskiej ojciec wciągnął go do działalności konspiracyjnej w szeregach NSZ. Przejawiała się ona przede wszystkim w roznoszeniu gazetek i ulotek, przekazywaniu wiadomości i zbieraniu informacji. Aresztowany wraz z ojcem oraz dużą grupą członków organizacji w wyniku denuncjacji 24 stycznia 1944 r. Dwa miesiące przesiedzieli w więzieniu w Białymstoku. Wraz z ojcem został włączony do dużego transportu białostockiego gestapo, który 29 marca przyjęty został w KL Stutthof. Adolf został oznaczony numerem 33328. W obozie pracował w komando budowlanym. W styczniu 1945 r. ewakuowany wraz z ojcem i innymi więźniami w kierunku Lęborka. Wolności doczekał w obozie ewakuacyjnym w Krępie Kaszubskiej. Ojciec zmarł kilka dni przed wyzwoleniem w obozie w Rybnie. Po wojnie ukończył technikum i pracował zawodowo jako projektant budowlany. Ukończył kilka kursów doszkalających, na kształt studiów w Instytucie Podstawowych Problemów Marksizmu Leninizmu, kierunek ekonomika przemysłu i socjologia z filozofią. Początkowo pracował w Białostockim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego tzw. Przemysłówce, następnie w Zjednoczeniu Budownictwa Rolniczego. W 1981 r. przechodzi na emeryturę. Od wielu lat działa społecznie, był prezesem, obecnie wiceprezesem Polskiego Związku Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych. Zainteresowania: zbieranie grzybów, wędkarstwo, praca w ogrodzie.